Voor je het weet word je opgeslokt!

Beeldend kunstenaar Bente Wilms maakt energieke installaties in bonte kleuren door het samenbrengen van tekeningen op papier, voorstellingen op textiel en houten objecten die als een decor in de ruimte worden geplaatst. “Ik maak een soort fantasiewerelden, waarin diverse beelden als een collage gestapeld worden, achter elkaar wegvallen en waar je als toeschouwer langsheen kan kijken”. Bente probeert met haar kunstwerken de toeschouwer een verhaal in te lokken en dat lukt haar overtuigend. Voor je het weet word je opgeslokt en sta je midden in getekende verhalen die je aan het denken zetten. 

 

Op bedrijventerrein Lage Weide in Utrecht ontwikkelt DePlaatsmaker de nieuwe creatieve broedplaats De Zonnebaan. In een uniek gebouw van vijf verdiepingen worden meer dan 50 zelfstandige werkruimtes gerealiseerd voor de lange termijn (beschikbaar voor 15 tot 20 jaar). De meeste werkruimtes zijn in 2025 klaar voor gebruik, maar op één verdieping wordt al volop gewerkt. Op verdieping D vind je een diverse groep huurders met o.a. een videograaf, een tekenaar, meerdere fotografen, kunstschilders en installatiekunstenaars. Wij gingen langs bij beeldend kunstenaar Bente Wilms om kennis te maken met haar kunstpraktijk en te horen over haar ervaring als huurder bij De Zonnebaan.

 

Hoewel haar kunstwerken bol staan van de verwijzingen naar sprookjes en er allerlei soorten fantasiewezens te zien zijn, reageert Bente met haar kunst juist op de hedendaagse werkelijkheid. Het gaat bijvoorbeeld over onze complexe relatie met de natuur. In een van haar kunstwerken is een zonnebloem te zien, een doorgaans vrolijk symbool dat hier juist in grote angst lijkt te verkeren door wat er in de wereld gebeurt. Het angstzweet spettert rond. Ook heeft ze een gevaarlijk soort bamboe afgebeeld dat langzaam door een figuur heen groeit. Je ziet natuur die in paniek is en voor de mens een bedreiging vormt. “Terwijl het eigenlijk andersom is!“, vertelt Bente. “Ik visualiseer mijn gevoel over waar de wereld heen gaat. Door heel veel beelden samen te brengen, probeer ik dat gevoel zoveel mogelijk een plek te geven”

 

“Dat is het fijne aan tekenen, dat kan altijd heel direct. Je hoeft er niets aan voor te bereiden, geen verf voor te mengen.”

Bente vindt het belangrijk dat haar werk een grote aantrekkingskracht heeft en gebruikt daarvoor tekenstijlen, kleuren en figuren die ontleend zijn aan cartoons. Ook het spannende samenspel tussen de beelden in haar installaties zorgt ervoor dat je lang blijft kijken. In haar recente expositie bij De Spelonk in Den Haag keken bezoekers vanaf de straat de expositieruimte in. “Mijn werk had echt een kijkdooseffect. En als je langer kijkt, dan zie je dat de voorstelling helemaal niet zo vrolijk is, maar zwartgallig. Dat komt vaak terug; er heerst een soort verdoemenis. Ik vind het leuk om zo een reactie uit te lokken bij de mensen die ernaar staan te kijken. Kinderen die het zien, hebben vaak heel snel door wat er speelt: een wereld die eigenlijk in de fik staat.” 

 

   

 

Bente heeft de afgelopen jaren een eigen werkwijze ontwikkeld met veel ruimte voor spontaniteit en energie. Tijdens het tekenen is een goede flow belangrijk voor haar. Als ideeën en associaties elkaar snel opvolgen, dan gaat het lekker en volgen nieuwe beelden vanzelf. “Juist als ik er langer over nadenk, dan krijg ik er minder vertrouwen in. Ik vind het leuk als keuzes snel gemaakt worden. Dat is het fijne aan tekenen; dat kan altijd heel direct. Je hoeft er niets aan voor te bereiden, geen verf voor te mengen. Ook raak ik makkelijker in de flow als ik omringd ben door veel andere kunstwerken of eerdere projecten. Dan neem ik daar soms fragmenten uit over.”
 
Een sprekend voorbeeld hiervan is haar muurtekening ‘Sticky grooovy’ die zij in 2019 maakte voor de expositie ‘Self Publish or be Damned’ bij de Academie Galerie (AG – Ruimte voor nieuwe kunst en media) in de Minrebroederstraat. Gewapend met wat verzamelde afbeeldingen om uit te putten en een aantal getekende fragmenten op papier, heeft zij in drie dagen de gehele muur gevuld met een meeslepende en gedurfde tekening in zwart-wit. “Omdat alles eenzelfde beeldtaal heeft, lukt het goed om verschillende fragmenten bij elkaar te voegen. Het is volledig in het moment ontstaan, zonder vooraf schetsen te maken”.

 

“Nu ik druk ben als kunstenaar, wil ik eigenlijk niet meer denken aan de onzekerheid of ik wel in mijn atelier kan blijven.”

 

De afgelopen jaren maakte Bente gebruik van een tijdelijk atelier in een oud schoolgebouw in Overvecht via een leegstandsbeheerder. Nu huurt zij als een van de eersten een werkplek bij De Zonnebaan in Lage Weide. De lange termijn waarop de werkruimtes op deze locatie beschikbaar blijven, is doorslaggevend geweest in haar keuze. “Nu ik druk ben als kunstenaar, wil ik eigenlijk niet meer denken aan de onzekerheid of ik wel in mijn atelier kan blijven.” Bente fietst vanuit de wijk Lombok in twintig minuten naar De Zonnebaan en werkt er volle dagen. “Ik kan me hier goed concentreren”, zegt ze. “Ik neem eten mee en ben er echt een hele dag aan het werk. Als ik toch iets vergeten ben, dan zijn er een supermarkt en bouwmarkt in de buurt.”

Ze vertelt dat zij zich erop verheugt als er straks meer verschillende makers landen. Het lijkt haar leuk om het pand te delen met meer illustrators, maar vooral met een mix van actieve Utrechtse kunstenaars die openstaan voor van alles. “Ik kijk uit naar de komst van de gemeenschappelijke ruimte op de eerste verdieping, waar huurders elkaar kunnen ontmoeten en waar we samen dingen kunnen organiseren!”

 

      

 

Naast haar kunstpraktijk is Bente ook steeds drukker als freelance kunstdocent op allerlei locaties, waarvoor ze recent een deeltijdopleiding afgerond heeft. “Mijn beeldtaal en werkwijze als kunstenaar sluiten eigenlijk heel goed aan op mijn praktijk als kunstdocent”, vertelt Bente. Ze vindt het heel leuk om vanuit haar eigen werk opdrachten voor leerlingen te verzinnen en leert kinderen een bepaalde manier van denken en werken aan, waarbij de focus niet op techniek ligt, maar meer op maakplezier. “Het gaat erom hoe je nieuwe ideeën en beelden kan ontwikkelen, hoe het ene beeld tot het volgende leidt en bijvoorbeeld samen tot een verhaal”. Ze merkt dat deze werkwijze kinderen erg aanspreekt. “Kinderen vinden het heel leuk om zo te werken, omdat ze niet vastlopen en alles mag. Ik probeer hen te leren om los te komen, alles te laten bestaan en lekker door te werken”, benadrukt ze.